Te gast in Marokko 

Als uitgever en hoofdredacteur van de landenreeks TE GAST IN heb ik al heel wat landen bezocht. Tijdens mijn reizen ga ik op zoek naar bijzondere verhalen. Het liefst schrijf ik over ontmoetingen met de bewoners omdat ik op die manier het land het beste leer kennen. Omdat ik vaak de taal niet spreek, probeer ik het liefst een gids te vinden die mij kan introduceren bij de mensen in het land dat ik bezoek. 

Een gids waar ik hele goede herinneringen aan heb, is Khalid Boutahir die ik in Nijmegen bij de volleyclub had leren kennen. Wanneer hij over zijn reisorganisatie sprak, proefde ik bij hem een enorme drive om toeristen en bewoners van Marokko met elkaar in contact te brengen. Vandaar dat ik Khalid heb gevraagd om voor mijn eetgroep van zes personen een reis naar Marokko te organiseren. 

Onderweg

Inmiddels is het al bijna drie jaar geleden en praten mijn reisgenoten nog steeds vol enthousiasme over de reis met Khalid. Zoals over het bezoek aan de kapper waarbij wij mannen een gezichtsmasker en massage kregen. Een behandeling die je normaal gesproken alleen voor vrouwen zou verwachten. En het feestje in de riad waarbij het personeel spontaan hun bongo’s liet roffelen en wij weldra op de dansvloer stonden. En niet te vergeten onze onaangekondigde lunch bij een Marokkaanse familie. Toen we trek kregen tijdens een rit in een verlaten streek en er geen restaurant in de omgeving te bekennen was, vroeg Khalid onze chauffeur plotseling te stoppen. Vervolgens sprak hij een wildvreemde man aan met de vraag of we bij hem konden lunchen. De man gebaarde ons mee naar zijn huis te komen. Daar werden we enigszins verrast ontvangen door enkele vrouwen en een schare kinderen. We gingen een lemen huis in met alleen kussens op de grond. Terwijl Khalid de familie in het Berber vertelde wie we waren, kregen we thee aangeboden. Door grapjes te maken zorgde Khalid al snel voor een vertrouwde sfeer en kregen wij de gelegenheid om vragen te stellen. Zo kwamen we  meer te weten over de achtergrond van de familie en de huiselijke situatie. Hierna was het de beurt aan hen. Ze hadden nog nooit buitenlanders over de vloer gehad en wilden graag weten waar we vandaan kwamen, wat voor werk we deden en hoeveel kinderen we hadden. En terwijl er een levendige uitwisseling gaande was, kwam de gastheer met grote stukken brood en boter aanzetten. Het was een eenvoudige maar onvergetelijke lunch. En na afloop beloonde Khalid de spontane gastvrijheid met een royale beloning.            

Kees van Teeffelen